Weer veel gedaan deze week!
Blijf op de hoogte en volg Vera en Sophie
04 Oktober 2015 | Nederland, Roosendaal
Lieve allemaal, hier zijn we weer! smile-emoticon
Op zaterdagochtend kwam er een mevrouw binnen die moest gaan bevallen. Vera bleef de hele dag in de kliniek kijken om te kijken hoe het met haar ging. Rond 8 uur 's avonds zegt de verloskundige dat de mevrouw rond 11 uur zou bevallen. Lisa en Sophie besloten om onze geplande filmavond naar de kliniek te halen. Zo zouden we er meteen zijn als de bevalling zou beginnen.
Om kwart voor 10 gaat de mevrouw naar de bevalkamer. Vera steunde de mevrouw in de rug en ze hield haar hand vast. Ongelofelijk hoe anders het is dan in Nederland. De vader mocht niet bij de bevalling zijn. Aan het gezicht van de mevrouw te zien had ze veel pijn, maar dit liet ze niet merken want ze gaf geen kick.
Uiteindelijk werd om 22.18uur het meisje geboren, ze heet Marjorie. Het is een klein meisje van 2,8 kg. Ze wordt meteen schoongemaakt en heel even op de mama gelegd. Daarna wordt de baby ingewikkeld in doeken en onder een "warmtelamp" gelegd (lees: een gewone lamp die geen warmte geeft). Ondertussen wordt de moeder gehecht, zonder verdoving. Het was voor ons een emotioneel moment, maar ook dit mocht je niet echt laten zien.
Op dinsdag beginnen we met het opknappen van de playroom. Er zitten overal spinnenwebben! We beginnen met schoonmaken van alle spullen en van de kamer zelf.
Terwijl Vera het speelgoed staat schoon te maken, ziet ze in de opbergruimte ineens rattenkeutels liggen. Op hetzelfde moment ziet ze in de doos die ze vast heeft een staart. Ze kijkt goed: is het een echte of een neppe? Ineens zit de rat haar aankijken! Ze begint te gillen en ze rent heel hard weg. De bewaker kwam kijken wat er aan de hand was. Wij vertelden het verhaal over de rat. De bewaker loopt naar de doos toe en de rat springt eruit. De bewaker trekt een sprintje met een stok en hij slaat de rat dood! We hebben hem verklaard tot held van de dag.
Op woensdag hadden Lisa en Sophie een gesprek met de directeur om te praten over de resultaten van de leerlingen. Het was opvallend dat deze resultaten naar beneden gingen. De vraag werd gesteld of wij hier een onderzoek op zouden willen zetten en dan een beleid te schrijven voor de leerkracht. Maar al te graag! Het lijkt ons heel interessant. Volgende week gaan we de lessen observeren en de leerkrachten interviewen over hun eigen visie en wat ze eventueel zouden willen veranderen in de klas.
Op donderdag gingen we verf kopen voor de playroom. Het was een soort mini-praxis. We kochten verf, kwasten en rollers, die we betalen van het sponsorgeld (dus nogmaals bedankt!!). Op vrijdag beginnen we daadwerkelijk met verven. We verven eerst alles in een kleur, waarna we later de muurschildering gaan maken. We zijn er een hele dag mee bezig, maar het is leuk om te doen! Het is ook leuk om iets achter te laten wat blijvend is.
Op zaterdag, zondag en maandag krijgen alle baby's en kinderen tot 5 jaar injecties. Deze worden gegeven in de kliniek. Ze worden beschermd tegen o.a. polio en mazelen. Vera helpt hier natuurlijk volop. Sommige kinderen begonnen bij voorbaat al te krijsen, sommige gaven geen kick.
Op zaterdagmiddag zijn Els en Willemien vertrokken naar Nederland. We zijn dus op dit moment met 5, maar op maandagavond komt er weer iemand bij. Ze heet Femke en ze komt ook in de kliniek werken.
We zitten er nu 3 weken en van elke dag genieten we!
Dikke kus!
Op zaterdagochtend kwam er een mevrouw binnen die moest gaan bevallen. Vera bleef de hele dag in de kliniek kijken om te kijken hoe het met haar ging. Rond 8 uur 's avonds zegt de verloskundige dat de mevrouw rond 11 uur zou bevallen. Lisa en Sophie besloten om onze geplande filmavond naar de kliniek te halen. Zo zouden we er meteen zijn als de bevalling zou beginnen.
Om kwart voor 10 gaat de mevrouw naar de bevalkamer. Vera steunde de mevrouw in de rug en ze hield haar hand vast. Ongelofelijk hoe anders het is dan in Nederland. De vader mocht niet bij de bevalling zijn. Aan het gezicht van de mevrouw te zien had ze veel pijn, maar dit liet ze niet merken want ze gaf geen kick.
Uiteindelijk werd om 22.18uur het meisje geboren, ze heet Marjorie. Het is een klein meisje van 2,8 kg. Ze wordt meteen schoongemaakt en heel even op de mama gelegd. Daarna wordt de baby ingewikkeld in doeken en onder een "warmtelamp" gelegd (lees: een gewone lamp die geen warmte geeft). Ondertussen wordt de moeder gehecht, zonder verdoving. Het was voor ons een emotioneel moment, maar ook dit mocht je niet echt laten zien.
Op dinsdag beginnen we met het opknappen van de playroom. Er zitten overal spinnenwebben! We beginnen met schoonmaken van alle spullen en van de kamer zelf.
Terwijl Vera het speelgoed staat schoon te maken, ziet ze in de opbergruimte ineens rattenkeutels liggen. Op hetzelfde moment ziet ze in de doos die ze vast heeft een staart. Ze kijkt goed: is het een echte of een neppe? Ineens zit de rat haar aankijken! Ze begint te gillen en ze rent heel hard weg. De bewaker kwam kijken wat er aan de hand was. Wij vertelden het verhaal over de rat. De bewaker loopt naar de doos toe en de rat springt eruit. De bewaker trekt een sprintje met een stok en hij slaat de rat dood! We hebben hem verklaard tot held van de dag.
Op woensdag hadden Lisa en Sophie een gesprek met de directeur om te praten over de resultaten van de leerlingen. Het was opvallend dat deze resultaten naar beneden gingen. De vraag werd gesteld of wij hier een onderzoek op zouden willen zetten en dan een beleid te schrijven voor de leerkracht. Maar al te graag! Het lijkt ons heel interessant. Volgende week gaan we de lessen observeren en de leerkrachten interviewen over hun eigen visie en wat ze eventueel zouden willen veranderen in de klas.
Op donderdag gingen we verf kopen voor de playroom. Het was een soort mini-praxis. We kochten verf, kwasten en rollers, die we betalen van het sponsorgeld (dus nogmaals bedankt!!). Op vrijdag beginnen we daadwerkelijk met verven. We verven eerst alles in een kleur, waarna we later de muurschildering gaan maken. We zijn er een hele dag mee bezig, maar het is leuk om te doen! Het is ook leuk om iets achter te laten wat blijvend is.
Op zaterdag, zondag en maandag krijgen alle baby's en kinderen tot 5 jaar injecties. Deze worden gegeven in de kliniek. Ze worden beschermd tegen o.a. polio en mazelen. Vera helpt hier natuurlijk volop. Sommige kinderen begonnen bij voorbaat al te krijsen, sommige gaven geen kick.
Op zaterdagmiddag zijn Els en Willemien vertrokken naar Nederland. We zijn dus op dit moment met 5, maar op maandagavond komt er weer iemand bij. Ze heet Femke en ze komt ook in de kliniek werken.
We zitten er nu 3 weken en van elke dag genieten we!
Dikke kus!
-
04 Oktober 2015 - 17:17
Ellie Hoevenaars:
Hoi Vera en Sophie,
Bedankt voor jullie leuke kaart.
Genoeg te doen daar, lees ik. Wat een verschil met de geboorte van een kindje bij ons op de kraamafdeling.
Vooral het feit dat je geen emoties mag tonen, lijkt me moeilijk.
Een beleid voor de school uitschrijven , is natuurlijk weer precies in het straatje van Sophie.
Mooi om te lezen. Geniet er van.
Ellie en Frans -
05 Oktober 2015 - 09:54
Eva En Rik:
Lieve Vera en Sophie,
Wat een bijzondere verhalen vanuit Oeganda. Wat een mooie, maar ook lastige dingen maken jullie daar mee. En wat ontzettend gaaf om te lezen dat jullie daar nu al zoveel kunnen betekenen. Wij zijn trots vanuit Nederland ontzettend trots op jullie meiden!
Groetjes Rik en Eva -
05 Oktober 2015 - 16:51
Janouk:
Lieve Soof en Vera,
Wat geweldig om te lezen dat jullie zoveel kunnen helpen en betekenen voor de kinderen. Ik ben jaloers op alle mooie foto's die ik voorbij zie komen op facebook. Bij mij begint het dan meteen weer te kriebelen en komen alle herinneringen van mijn Afrika-avontuur weer boven..
Op het schooltje is, zo te horen, dus genoeg te doen en ook in de kliniek kan Vera haarzelf nuttig maken, super goed. De 'outreach' herken ik wel van mijn project op Zanzibar. Je komt dan vaak bij de écht arme mensen die vaak geen medische hulp kunnen betalen. Heel fijn dat je daar dan echt kunt helpen.
Jullie zijn toppers, trots op jullie meiden!
Dikke kus,
Janouk
-
05 Oktober 2015 - 17:29
Eleanor:
Leuk -
05 Oktober 2015 - 17:30
Eleanor:
Leuk -
05 Oktober 2015 - 18:21
Elma:
Lieve Sophie en lieve Vera,
Jullie zijn vandaag precies drie weken weg en wat jullie allemaal al niet gedaan hebben voor moois daar en dat met zo veel enthousiasme, dan kun je als moeder en als tante toch alleen maar met de dag trotser worden?
Nou ik kan jullie vertellen dat ben ik dus ook trotser dan trots!
Dag lieverds! dikke kussen Elma(ma) -
06 Oktober 2015 - 17:08
Tante Truus:
Hallo Vera en Sophie,
Jullie zijn alweer drie weken in Oeganda. Wat gaat de tijd snel.
Dat je het samen prima naar de zin hebt is duidelijk!
Je moet wel van veel markten thuis zijn zo nu en dan; ik vind het knap hoor!
Hoe gaat het met de baby? Blijft die nu een poos in de kliniek?
Waar ik rillingen van kreeg was jouw ontdekking in die doos, Vera...
Zeg, nog bedankt voor je leuk kaartje. Dat was echt een verrassing.
Ik hoop dat elke dag voor jullie een feest blijft, tot heil van de kinderen.
Veel liefs en tot de volgende keer!
Groetjes van Tante Truus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
